Benliğimin Şarkısı’nda, Walt Whitman bizi benlikte ve kâinatta Homerik bir yolculuğa çıkarıyor; ben’in (I), göz’ün (eye), sen’in (you), nefesin, bedenin, sözün, imgelemin ve esrimenin sonu gelmez şiirini elli iki bölümlük bir destana sığdırıyor.
 
Çimen Yaprakları’nın köşe taşı, Amerikan şiirinin Big Bang’i ve modern şiirin öncü şaheseri Benliğimin Şarkısı, Ed Folsom ve Christopher Merrill’in kapsamlı incelemeleri eşliğinde “ölüm döşeği” (1892) versiyonuyla okurların beğenisine sunuluyor.
 
“Yolumun başkalarından farklı olduğunu gayet iyi biliyorum. Çoğu büyük şair, kişisel olmaktan uzaktır; bense kişiselim. Ötekiler şahsiyetleri, olayları, tutkuları resmederler ama asla kendilerinden bahsetmezler. Benim şiirlerimde her şey kendi etrafımda döner, kendimde yoğunlaşır, kendimden yayılır. Tek bir ana kahraman vardır, o da tüm insanlığın bende suret bulan karakteridir. Ama kitabım, her okurun kendini bu merkezî konuma aktarmasını ve her sayfanın, her arzunun, her dizenin bizzat hayat çeşmesi, öznesi, deneyimleyeni olmasını mutlak surette zorunlu kılar.”