Ayça Erdura, "Zarfzihin"i şu dizelerle uğurluyor: "Zihnimin
külleriyle uğraşım/ Sıyrıldım tozdan/ Sohbet ettim/ Beni
sen ettim sanki." En yalına varma arayışı, yalnızca şiire
değil, insanın benindeki sen'e varma ve oradan da tekliğe
varma arayışı olmalı. Şiir de bu yoldaki benlik
duraklarından biri. Yaza yaza kaza kaza benliği azaltma,
şiiri çoğaltma uğraşı. Erdura, tane tane topluyor, yana
yana söylüyor ve şiirin kapısında sabırla çilesini
dolduruyor. Şiiri şiir, insanı insan, beni sen yapan çilenin.
Çile ancak şiirle doldurulur. Bizi de "Zarfzihin"de bir dolu
dolu dolu şiir bekliyor.