Okuduğumda beni oldukça etkileyen, vicdanımda derin izler bırakan Gabriel Garcia Marquez'in Kırmızı Pazartesi romanı vardı ya...
İşte, o roman bu ülkede her zaman yaşanmaktaydı. O romanın yaşandığını Zeliha'nın başına gelenlere şahit olduğumda görmüştüm.
Bütün halk sonunun ne olacağını biliyor ama hepsi bu sonu görmezden geliyordu.
Yüreklerine kilit vurduktan sonra gözlerini karartıyor, kulaklarını vicdanlarının çığlığına tıkıyordu. Olaylardan sonra hafızalarını su misali buharlaştırıyorlardı. Olayların yağmur olup tekrar üzerlerine yağmayacağını umarak...