Tuna'ya baktıkça bir yerleri sızlıyor insanın.
Tuna Viyana'ya, Viyana da Tuna'ya yakışıyor doğrusu.
Tıpkı Boğaz'ın İstanbul'a, İstanbul'un da Boğaz'a yakışması gibi.
O da ortadan bölmüş Viyana'yı.
Tuna Nehri bir bakıma sülüne çok benziyor.
Daha çok da geniş yataklı eski Tuna'yı sülüne benzettim;
yavaş yavaş süzülen bir sülüne.
Viyana'da sadece Tuna mı sülüne benziyor.
Elbette, hayır.
Burada, Anadolu'nun ve Trakya'nın birçok bölgesinden gelen gencecik kızların her biri de annelerinin ve babalarının sülün kızları.
Giyimleri, kuşamları, davranışları ve konuşmaları ile eminim onlar da Viyana'nın cadde ve sokaklarında süzüldükçe kendilerine hayran bırakıyorlardır Avrupalıları.