Ne kimse duyar feryadımı,
Ne derde derman olur bir el.
Ne de anan çıkar adımı,
Olsam da mavera dolu yel.
İstemem yarama güler yüz,
Resul izinde buldum iksir.
Uğramaz semtime artık güz,
Kalsa da kalbim hep münkesir.
Postmodern dünyanın çileden çıkartan anlaşılmazlığına sırt dönüp, asrısaadet yıllarına her dem dönüş huzurlu bir kurtuluş olurken; ruha işleyen kara gözler cenneti hatırlatır, ezanlar yüreği coşturur. Murat Kaya'nın kaleminden Karagözlü Mektuplar, bizleri her şiirde başka bir âleme götürür, aşk odunda içimizi ısıtır, bize âdeta bizi anlatır...